عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ :
«اثْنَانِ لَا تُجَاوِزُ صَلَاتُهُمَا رُؤُوسَهُمَا: عَبْدٌ أَبَقَ مِنْ مَوَالِيهِ حَتَّى يَرْجِعَ، وَامْرَأَةٌ عَصَتْ زَوْجَهَا حَتَّى تَرْجِعَ»
[رواه الطبراني في”المعجم الأوسط“ (٣٦٢٨)، و”المعجم الصغير “ (٤٧٨) بإسناد جيد؛ والحاكم في ”المستدرك على الصحيحين“ (٧٣٣٠)؛ وصححه الألباني في”صحيح الترغيب والترهيب“ (١٨٨٨)]
ఇబ్నె ఉమర్ (రజియల్లాహు అన్హు) ఇలా తెలిపారు: అల్లాహ్ యొక్క సందేశ హరులు (సల్లల్లాహు అలైహి వసల్లం) ఇలా తెలిపారు:
“ఇద్దరి వ్యక్తుల యొక్క నమాజులు వారి యొక్క తలలను మించిపోవు (అనగా స్వీకరించబడవు) :(1) తన యజమాని నుండి పారిపోయిన బానిస మరల తిరిగి వచ్చేంత వరకు అతని నమాజు స్వీకరించబడదు, (2) తమ భర్తకు అవిధేయత చూపించే భార్య, మరల తిరిగి విధేయురాలు అయ్యేంతవరకు ఆమె నమాజు స్వీకరించబడదు”
[ఈ హదీసు ను ఇమాం అత్-తబరానీ “ముఅ్‌జమ్ అల్-ఔస’త్” (3628) లో, మరియు “ముఅ్‌జమ్ అస్సగీర్” (478) లో ఉత్తమమైన పరంపర తో; మరియు ఇమాం హాకిం “అల్-ముస్తద్రక్ అలా సహీహైన్” (7330) లో ఉల్లేఖించారు; మరియు అల్లామహ్ అల్బానీ గారు “సహీహ్ అత్తర్గీబ్ వత్తర్హీబ్” (1888) లో సహీహ్ (ధృఢమైనది) గా ఖరారు చేశారు]
అనువాదం: ముహమ్మద్ అబ్దుల్ బాఖీ ఫారూఖీ
https://teluguislam.net
